با این حال، متاسفانه نظام حقوقی بین المللی تا کنون نتوانسته این حق اساسی را تنظیم، قاعده مند و تضمین نماید. این در حالی است که آموزه های حقوقی ادیان الهی، این حق را برای انسانها مسلم می شمارند. البته این حق، توأم با تکلیف و تعهد انسانها به رعایت و احترام متقابل است که حق و تکلیف را با همدیگر ادغام و امتزاج می نماید.
برخی از هنجارهای حقوقی ای که به نام «هنجارهای جهانی» یاد میشوند، اساساً ماهیت جهانی ندارند بلکه تنها برآمده از یک نظام فرهنگی یا قطب سیاسی و اقتصادی هستند که از طریق نهادهای بین المللی تلاش می شود روند جهانی سازی را طی نمایند. در این روند، به فرهنگهای غیرهمسو با فرهنگ غالب غربی، عنوان خرده فرهنگ معارض می دهند در حالی که به نظر میرسد با درنظر گرفتن ماهیت و آثار ناسازگاری فرهنگ سلطه گر غرب با دیگر فرهنگها و ملتها، این فرهنگ را باید معارض و شکاف انداز در ارزشهای همگانی محاط بر همزیستی بین المللی ملل محسوب نمود.
آزادسازی اقتصادی یک روی سکه ای است که جهانی سازی ارزشها و فرهنگ غرب، روی دیگر آن را تشکیل می دهد. در روند جهانی سازی، فرهنگ و هنجارهای پایه و معیار، به صورت یکجانبه و انتخابی برگزیده شده و فرهنگ و تمدن مشرق زمین به مثابه «موضوع» و «مخاطب» مدنظر قرار گرفته که باید خود را در این فرایند، با فرهنگ پایه تطبیق دهد. هرچند اشتراکات فرهنگی در زمینه صلح چندان هم کم و نادر نیست اما مبانی صلح در فرهنگ ما با غرب تفاوت بنیادین دارد. فرهنگ ما، بر اساس آموزه های ملی و دینی، صلح را در «تثبیت وضع موجود، آرام سازی و اکتفا به اقدامات سطحی» تعریف نمی کند. صلح تنها به نبود جنگ نیست. بلکه صلح، نهادی است که برپایه ارزشهای بنیادین فرهنگی و اجتماعی بنا می شود؛ صلح بدون عدالت، بی معنا است. عدالت در گستره کیهانی و هستی، آن چیزی است که آسمانها و زمین را برپا نگه داشته است و گردش منظم آن را مدیریت میکند. در مناسبات اجتماعی نیز این مفهوم نه تنها میزان سنجش و معیار خداوند در جوامع بشری است بلکه معطوف به هدف از خلقت انسان است. در هر حال، در نظام هستی عدالت اصالت دارد و بدون آن، نه تنها زندگی آرام و امن بشری بلکه هستی بر پا نخواهد ماند.
در هر حال، صلح در شرایط فقر، نابرابری، بیماری، نبود همدردی و نوعدوستی، شیوع خشونت، تبعیض، سلطه خارجی، تحقیر، و تحریم تحقق پذیر نیست. جهانی سازی که با تحریم، تحمیل و فشار همراه باشد، موانع صلح و عدالت در جهان را تشدید مینماید. از این روست که توسعه نیافتگی نظامی جهانی از هنجارهای حقوقی که بر پایه اشتراکات فرهنگی، تمدنی و ادیانی استوار باشند از جمله آسیبهای صلح و عدالت در دوران معاصر به شمار میرود.
منبع:www.iwpeace.com
